1. ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ/ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΕΔΑΔΠ (ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ) ΠΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ ΤΑ FUNDS.
Η επιλογή αυτή είναι αναπόφευκτη για κάθε υπερήμερο δανειολήπτη, διότι από τη στιγμή που θα βρεθεί σε αδυναμία να εξυπηρετήσει τις δανειακές του υποχρεώσεις, είναι βέβαιο ότι θα κληθεί πολύ γρήγορα να απαντήσει στις τηλεφωνικές οχλήσεις που θα δέχεται καθημερινώς από τις εισπρακτικές εταιρείες. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η πίεση που θα ασκηθεί από τις εισπρακτικές εταιρείες μπορεί να μην είναι διαχειρίσιμη από τον δανειολήπτη, καλό θα είναι ο τελευταίος να απευθυνθεί σε εξειδικευμένο δικηγόρο ή διαμεσολαβητή, προκειμένου να τον εκπροσωπήσει στις διαπραγματεύσεις.
Σε μία τέτοια περίπτωση, υπάρχουν τα εξής σενάρια:
Α) Να επιτύχει ρύθμιση της οφειλής του με «κούρεμα» κεφαλαίου και τόκων αλλά με εφάπαξ καταβολή. Το σενάριο αυτό είναι το ιδανικό, δεδομένου ότι η συμφωνία είναι επωφελής και για τα δύο μέρη (πχ για οφειλή από πιστωτική κάρτα, η οποία έχει ανέλθει σε 25.000,00 ευρώ να ρυθμιστεί με εφάπαξ καταβολή 1.500,00 ευρώ και πλήρη διαγραφή του υπολοίπου).
ΛΟΓΟΙ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ ΤΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ ΑΥΤΟΥ: Ο δανειολήπτης δεν είναι πάντοτε σε θέση να διαθέσει το κεφάλαιο που απαιτεί η εισπρακτική εταιρεία και έτσι η συμφωνία μπορεί να μην επιτευχθεί.
Β) Να επιτύχει ρύθμιση της οφειλής του με «κούρεμα» μονάχα των τόκων υπερημερίας και εξόφληση του υπολοίπου με μηνιαίες δόσεις και όχι με εφάπαξ καταβολή (πχ για οφειλή από καταναλωτικό, η οποία έχει ανέλθει σε 30.000,00 ευρώ να ρυθμιστεί στο ποσό των 22.000,00 ευρώ με μηνιαίες καταβολές ύψους 350,00 ευρώ).
ΛΟΓΟΙ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ ΤΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ ΑΥΤΟΥ: Η εισπρακτική εταιρεία δεν δέχεται περαιτέρω κούρεμα και ο δανειολήπτης αισθάνεται ότι καλείται να πληρώσει ένα ποσό παραπάνω από αυτό που πραγματικά είχε λάβει ως δάνειο.
Γ) Να επιτύχει ρύθμιση της οφειλής, με την προκαταβολή ενός ποσού και εξόφληση του υπολοίπου της οφειλής του σε μηνιαίες δόσεις, ρύθμιση που μπορεί να συνοδεύεται και με κούρεμα κεφαλαίου και τόκων, μπορεί όμως και όχι (πχ για οφειλή από στεγαστικό δάνειο ύψους 200.000,00 ευρώ, να δοθεί προκαταβολή 40.000,00 ευρώ και το υπόλοιπο της οφειλής να ρυθμιστεί σε μηνιαίες δόσεις εντός 20 ετών). Το σενάριο αυτό είναι το πλέον διαδεδομένο για οφειλές που έχουν εμπράγματη εξασφάλιση (πχ προσημείωση υποθήκης).
ΛΟΓΟΙ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ ΤΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ ΑΥΤΟΥ: Η εισπρακτική εταιρεία απαιτεί υψηλά ποσά προκαταβολής τα οποία είναι αδύνατον τις περισσότερες φορές να εξεύρει ο δανειολήπτης.
Δ) Να επιτύχει ταυτόχρονη ρύθμιση σε διάφορες εισπρακτικές εταιρείες, διότι ο δανειολήπτης έχει ληξιπρόθεσμες οφειλές σε διάφορες τράπεζες/funds. Αποτελεί το δυσκολότερο σενάριο που θα έχει να αντιμετωπίσει ένας δανειολήπτης και πραγματικά η συμβολή του δικηγόρου/διαμεσολαβητή είναι κομβική στο σημείο αυτό, προκειμένου να διαχειριστεί στο σύνολο τους όλες τις εισπρακτικές.
ΛΟΓΟΙ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ ΤΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ ΑΥΤΟΥ: Οι προτάσεις που λαμβάνει από κάθε μία εισπρακτική εταιρεία να μην δίνουν τη δυνατότητα στον δανειολήπτη να ικανοποιήσει όλες τις οφειλές του ταυτόχρονα (πχ ένας δανειολήπτης έχει 3 οφειλές σε 3 διαφορετικές τράπεζες/funds, η 1η έχει υπόλοιπο 100.000,00 ευρώ και αφορά στεγαστικό δάνειο, η 2η έχει υπόλοιπο 30.000,00 ευρώ και αφορά καταναλωτικό δάνειο και η 3η έχει υπόλοιπο 10.000,00 ευρώ και αφορά πιστωτική κάρτα. Το διαθέσιμο ποσό που έχει ο δανειολήπτης για ρύθμιση των οφειλών του ανέρχεται σε 400,00 ευρώ μηνιαίως, ενώ έχει τη δυνατότητα να διαθέσει ως προκαταβολή και το ποσό των 3.000,00 ευρώ. Για την 1η οφειλή η εισπρακτική εταιρεία του ζητεί 10.000,00 ευρώ προκαταβολή και μηνιαία ρύθμιση με 500,00 ευρώ, για την 2η οφειλή η εισπρακτική εταιρεία προτείνει μηνιαία ρύθμιση με 250,00 ευρώ και για την 3η οφειλή, η εισπρακτική εταιρεία προτείνει εφάπαξ καταβολή 2.000,00 ευρώ και κούρεμα 8.000,00 ευρώ ή 150,00 ευρώ μηνιαίως χωρίς κούρεμα. Στην περίπτωση αυτή, ο δανειολήπτης κινδυνεύει να μην ρυθμίσει καμία οφειλή, δεδομένου ότι θέτει ως στόχο τη ρύθμιση του στεγαστικού του δανείου, πλην όμως δεν έχει αυτά που η εισπρακτική εταιρεία απαιτεί.)
2) ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΕΞΩΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΟΦΕΙΛΩΝ
Η πλατφόρμα εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης οφειλών του Ν.4738/2020, διαφημίστηκε από τα κυβερνητικά στελέχη ως μία διάδοχη κατάσταση του προβληματικού κατ’ αυτούς Ν.3869/2010, στην οποία δεν θα έχουν θέση οι στρατηγικοί κακοπληρωτές, δεδομένου ότι η διαδικασία ρύθμισης θα γίνεται αυτόματα μέσω αλγορίθμου και όχι δικαστικώς μετά από μία δεκαετία. Οι φιλοδοξίες, όμως, που συνοδεύσαν την πλατφόρμα δεν επαληθεύτηκαν, αφού τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα αυτής ήταν απογοητευτικά, λαμβάνοντας υπόψη τον μικρό αριθμό των ρυθμίσεων που ολοκληρώθηκαν.
Σε γενικές γραμμές, η πλατφόρμα εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης οφειλών αποτελεί τη μοναδική οδό συνολικής ρύθμισης των οφειλών που έχει ένας δανειολήπτης απέναντι στις Τράπεζες και το Δημόσιο, οδό που θα πρέπει υποχρεωτικά να ακολουθήσει εάν επιθυμεί να ρυθμίσει ταυτόχρονα όλες τις οφειλές του και να προστατεύσει την κύρια κατοικία του. Δυστυχώς, η επιτυχία του Ν. 3869/2010 δεν συνεχίστηκε και με το Ν.4738/2020 και αναμένουμε πλέον να δούμε εάν οι διορθωτικές κινήσεις που έγιναν με το Ν.5024/2023 κατορθώσουν να φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Για το λόγο αυτό οι δανειολήπτες θα πρέπει να δώσουν μία δεύτερη ευκαιρία στην πλατφόρμα και να προσφεύγουν σε αυτήν προκειμένου να επιτύχουν μία βιώσιμη λύση ρύθμισης. Εάν παρόλα αυτά, η προσπάθεια τους αποτύχει, τότε θα πρέπει να προσφύγουν είτε στην εξωδικαστική διαπραγμάτευση (βλέπε παραπάνω 1), είτε στη διαδικασία της πτώχευσης (βλέπε παρακάτω 3) είτε στην δικαστική αντιμετώπιση της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης που θα εκκινήσει εις βάρος του η τράπεζα ή η ΑΕΔΑΔΠ.
3) ΝΕΟΣ ΠΤΩΧΕΥΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ
Η τρίτη ενναλακτική που έχει ένας δανειολήπτης είναι η υπαγωγή στο καθεστώς του Νέου Πτωχευτικού Νόμου, που ψηφίστηκε με το ν.4738/2020. Ο νέος Πτωχευτικός Νόμος εισάγει σημαντικές αλλαγές στη διαδικασία της πτώχευσης, δεδομένου ότι η πτωχευτική ικανότητα έχει αποσυνδεθεί πλέον από την εμπορική ιδιότητα, δηλαδή στη διαδικασία της πτώχευσης υπάγονται πλέον όλα τα φυσικά πρόσωπα, ανεξάρτητα εάν έχουν την εμπορική ιδιότητα ή όχι. Η επιλογή του πτωχευτικού νόμου αποτελεί την ιδανική επιλογή για ορισμένους δανειολήπτες.
Καταρχάς αποτελεί ιδανική επιλογή για όσους δανειολήπτες δεν έχουν περιουσία. Οι δανειολήπτες αυτοί, εφόσον το εισόδημά τους δεν ξεπερνάει είτε τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης της οικογένειάς του είτε το 12πλάσιο του ακατασχέτου (βλ. παρακάτω), τότε δεν θα πτωχεύσουν αλλά το όνομά τους θα εγγραφεί στο Ηλεκτρονικό Μητρώο Φερεγγυότητας.
Επίσης, αποτελεί ιδανική επιλογή για αυτούς που έχουν περιουσία και δεν επιθυμούν για διάφορους λόγους να τη διατηρήσουν, διότι αντιλαμβάνονται ότι η διατήρηση της είναι ασύμφορη (πχ οφειλέτης έχει περιουσία αξίας 50.000,00 ευρώ και οφειλές σε Δημόσιο ύψους 120.000,00 ευρώ και οφειλές σε τράπεζες/funds ύψους 230.000,00 ευρώ. Ο οφειλέτης αυτός εάν δεν επιτύχει μία ευνοϊκή ρύθμιση μέσω της πλατφόρμας εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης οφειλών, θα είναι εγκλωβισμένος μία ζωή λόγω των οφειλών του στο Δημόσιο, αφού δεν θα μπορεί να ρυθμίσει με άλλον τρόπο σε πολλές δόσεις τις οφειλές του στο Δημόσιο. Αυτός ο δανειολήπτης, δεν θα μπορεί να πωλήσει το ακίνητο του και εάν το χάσει μέσω του πλειστηριασμού για το ποσό των 50.000,00 ευρώ, θα συνεχίσει να οφείλει το υπόλοιπο των οφειλών του.) Οι δανειολήπτες αυτοί, εφόσον επιλέξουν την προσφυγή στο νέο Πτωχευτικό Νόμο, θα κηρυχθούν σε πτώχευση.
Τέλος, αποτελεί μία εναλλακτική λύση για όσους ανήκουν στους ευάλωτους δανειολήπτες και έχουν αποφασίσει ότι τους συμφέρει να παραμείνουν στην οικία τους ως μισθωτές για 12 έτη και να την εξαγοράσουν στο τέλος της 12ετίας, μέσω της διαδικασίας μεταβίβασης της κατοικίας τους στον Φορέα Απόκτησης και Επαναγοράς Ακινήτων. Οι δανειολήπτες αυτοί, εφόσον επιλέξουν την προσφυγή στο νέο Πτωχευτικό Νόμο, θα κηρυχθούν σε πτώχευση.
Οι ως άνω κατηγορίες δανειοληπτών υποβάλλοντας αίτηση πτώχευσης, θα μπορέσουν να απαλλαγούν από τα χρέη του παρελθόντος μέσα σε μία τριετία (ή και υπό περιπτώσεις σε ένα έτος) και να δραστηριοποιηθούν εκ νέου επιχειρηματικά.
Η απαλλαγή αυτή θα έρθει είτε με την υποχρέωση καταβολής ενός ποσού προς τους πιστωτές για την επόμενη τριετία, είτε χωρίς την καταβολή κανενός ποσού. Αυτό θα εξαρτηθεί από το εάν το καθαρό εισόδημά του δανειολήπτη κατά την υποβολή της αίτησης πτώχευσης ξεπερνάει είτε τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης της οικογένειάς του είτε το 12πλάσιο του ακατασχέτου (1.250,00 Χ 12 = 15.000,00), όποιο από τα δύο είναι υψηλότερο.
Παράδειγμα 1ο : Εάν ο δανειολήπτης είναι ανύπαντρος, τότε οι εύλογες δαπάνες διαβίωσης ανέρχονται σε 537,00 ευρώ. Άρα για αυτόν θα χρησιμοποιηθεί ως κριτήριο το ακατάσχετο, αφού 1.250,00 ευρώ > 537,00 ευρώ. Επομένως εάν ο δανειολήπτης αυτός έχει εισόδημα μέχρι 1.250,00 ευρώ μηνιαίως, δεν πρόκειται να καταβάλει κανένα ποσό την επόμενη τριετία στους πιστωτές του, ενώ εάν έχει εισόδημα άνω των 1.250,00 ευρώ (πχ 1.300,00 ευρώ), τότε θα καταβάλει το υπερβάλλον την επόμενη τριετία (50,00 ευρώ Χ36 μήνες=1.800,00 ευρώ).
Παράδειγμα 2ο : Εάν ο δανειολήπτης έχει τετραμελή οικογένεια, τότε οι εύλογες δαπάνες διαβίωσης ανέρχονται σε 1.347,00 ευρώ. Άρα για αυτόν θα χρησιμοποιηθεί ως κριτήριο οι εύλογες δαπάνες διαβίωσης, αφού 1.347,00 ευρώ >1.250,00 ευρώ. Επομένως, εάν ο δανειολήπτης αυτός έχει εισόδημα μέχρι 1.347,00 ευρώ μηνιαίως, δεν πρόκειται να καταβάλει κανένα ποσό την επόμενη τριετία στους πιστωτές του, ενώ εάν έχει εισόδημα άνω των 1.347,00 ευρώ (πχ 1.500,00 ευρώ), τότε θα καταβάλει το υπερβάλλον την επόμενη τριετία (153,00 ευρώ Χ36 μήνες=5.508,00 ευρώ).
Η απαλλαγή από το υπόλοιπο των οφειλών επιτυγχάνεται, εφόσον μέσα στην τριετία αυτήν δεν γίνει δεκτή τυχόν προσφυγή που ασκήσουν οι πιστωτές του δανειολήπτη. Το περιεχόμενο της προσφυγής μπορεί να έγκειται σε δόλιες ενέργειες του οφειλέτη που συνίστανται σε απόκρυψη εισοδημάτων ή περιουσιακών στοιχείων και, γενικότερα, τη μη συνεργασία κατά τη διαδικασία της πτώχευσης (α. 173 § 1 ν.4738/2020). Επομένως, ένας δανειολήπτης που βρίσκεται σε συνεργασία με το δικηγόρο του και έχει ενημερωθεί πλήρως για τη διαδικασία της πτώχευσης, είναι σχεδόν αδύνατον να μην επιτύχει την απαλλαγή του μετά από τρία χρόνια είτε κηρυχθεί σε πτώχευση (βλ. παραπάνω κατηγορίες δανειοληπτών 2 και 3) είτε εγγραφεί το όνομά τους στο Ηλεκτρονικό Μητρώο Φερεγγυότητας (βλ. παραπάνω κατηγορία δανειοληπτών 1).
4) ΆΣΚΗΣΗ ΕΝΔΙΚΩΝ ΒΟΗΘΗΜΑΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΠΟΥ ΕΚΚΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΕΔΑΔΠ (ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ) ΠΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ ΤΑ FUNDS.
Οι δανειολήπτες έχουν πάντοτε τη δυνατότητα να προσβάλλουν τη διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης που εκκινούν οι ΑΕΔΑΔΠ, είτε με την άσκηση ανακοπής και αίτησης αναστολής κατά της διαταγής πληρωμής, είτε με την άσκηση ανακοπής κατά της κατασχετήριας έκθεσης, είτε με την άσκηση ανακοπής κατά της κατακυρωτικής έκθεσης.
Καθίσταται αντιληπτό, ότι η προσφυγή στη Δικαιοσύνη αποτελεί μονόδρομο για πολλούς δανειολήπτες, δεδομένου ότι οι τελευταίοι παρά τις προσπάθειες που έχουν καταβάλει να ρυθμίσουν εξωδικαστικά τις οφειλές τους, δεν τα καταφέρνουν, λόγω της αδιάλλακτης στάσης των εισπρακτικών εταιρειών και των υπερβολικών απαιτήσεων που έχουν για τη σύναψη μίας συμφωνίας ρύθμισης. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την αποτυχημένη μέχρι σήμερα διαδικασία του εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης, οδηγεί στους δανειολήπτες είτε στην επιλογή του πτωχευτικού νόμου είτε στην προσφυγή στη δικαιοσύνη.
Η αλήθεια είναι ότι προσφεύγοντας στην δικαιοσύνη, οι δανειολήπτες έχουν τη δυνατότητα να προσβάλλουν τις πράξεις αναγκαστικής εκτέλεσης των ΑΕΔΑΔΠ και να επιτύχουν την ακύρωση τους, γεγονός που θα τους οδηγήσει να έχουν πλέον το πάνω χέρι στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης με την εισπρακτική εταιρεία για τη ρύθμιση της οφειλής τους. Αυτή η διαδικασία είναι βέβαιο ότι θα τους εξασφαλίσει μία καλύτερη πρόταση ρύθμισης, την οποία θα είναι σε θέση να εξυπηρετήσουν.
Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να επικοινωνήσετε με την Εταιρεία μας στον εξής σύνδεσμο: https://fikirislaw.com/contact/
